“Don’t live in the past, thinking about mistakes or changes you made. Think of your life as a book, move forward, close one chapter and open another. Learn from your mistakes, but focus on your future, no on your past.” Anonymous
อย่างที่ใครๆ พูดกันว่า ไม่มีใครไม่เคยทำผิดพลาด และใช่ ทุกคนก็เคยทำผิดพลาดเหมือนกันใช่ไหม?
การตัดสินใจทำอะไรบางอย่างลงไป แล้วกลับต้องมานั่งเสียใจ
นั่นคงอธิบายความหมายของคำว่าความผิดพลาดได้ดีที่สุด
เอาล่ะ...ถ้าอ่านถึงตรงนี้ ลองคิดย้อนไปสิว่า เคยมีเรื่องไหนในชีวิต ที่ตัดสินใจผิดพลาดไปแล้วกันบ้างไหม
แล้วเคยมั้ยที่ทำผิดพลาดเรื่องเดิมซ้ำเป็นครั้งที่สอง?
แหม...ก็ถ้ามีครั้งแรกแล้ว มันจะมีซ้ำอีกก็คงไม่แปลกอะไรเท่าไหร่ แต่นั่นแหละ แล้วเราเรียนรู้อะไรจากการทำผิดพลาดในครั้งแรก
รวมถึงครั้งต่อๆ มาบ้าง?
อย่างน้อยก็ต้องรู้สาเหตุของการตัดสินใจผิด ว่าเกิดจากอะไร ทำไมไปซ้าย ทำไมไม่ขวา ทำไมถอยหลัง ทำไมไม่เดินหน้า
แล้วการตัดสินใจที่ผลลัพธ์ออกมาเป็นความผิดพลาดอีกครั้งและอีกครั้งนั้น เราจะรับมือกับมันอย่างไร?!?
พอได้เจอกับตัวเอง ก็พบว่าปฎิกิริยาทำเพื่อแก้ไขมันนั้น เกิดขึ้นโดยเรียงตามลำดับได้ดังนี้
ยอมรับจากใจ ว่าเราตัดสินใจผิด เราผิด เราพลาด วางอีโก้ลงก่อน
หากเสียใจ ให้เวลาตัวเองเสียใจ เต็มที่ไปเลย แต่อย่านาน (เมใช้เวลา 2 วัน ซึ่งเมว่าก็นานเกินไปนิด)
ระหว่างนั้น ไตร่ตรองและพิจารณาถึงสิ่งที่ทำไป มองถึงจุดเริ่มต้นของปัญหา เพื่อให้เรารู้เท่าทันจิตใจและอารมณ์ของเราเอง
เอ่ยคำขอโทษ หากมีโอกาส มันไม่มีเรื่องของศักดิ์ศรีหรืออะไรทั้งนั้น จงขอโทษจากใจจริง
อย่าคาดหวัง ว่าจะได้รับการให้อภัย เพราะมันเป็นเรื่องเหนือการควบคุมของเรา
อย่าโทษตัวเองซ้ำกับสิ่งที่เราทำไปแล้ว
ยอมรับ เข้าใจ และใช้ชีวิตต่อไป
เหมือนทุกเรื่องในชีวิตค่ะ สุดท้ายเวลาจะเยียวยาทุกอย่างเอง
แต่จงเรียนรู้จากบทเรียนครั้งนี้ ไม่ว่ามันจะเกิดซ้ำมาแล้วกี่ครั้ง
หากไม่ได้รับการอภัย ท้ายที่สุดก็จงให้อภัยตนเอง
ทุกบททดสอบในชีวิตมันไม่ง่าย ใช่ค่ะ และมันจะเจ็บปวดอยู่บ้าง
แต่มนุษย์ล้วนเรียนรู้จากความผิดพลาด
สิ่งที่มากกว่าความรู้สึกผิดและเสียใจ คือการที่เราได้เรียนรู้อะไรจากมันบ้าง
และเรารู้จักตัวเราเองมากขึ้นแค่ไหน
จากนั้นก็นำมันมาเป็นบทเรียนสำหรับการตัดสินใจในอนาคต
เผื่อว่าเราจะได้เลือกในทางที่ถูก ทำในสิ่งที่ควร
เมเองก็เคยทำอะไรผิดพลาดในชีวิตตลอด ทำอยู่บ่อยๆ ด้วย แต่ปกติแล้วจะไม่ค่อยจะเสียใจกับอะไรที่ตัดสินใจทำไปแล้ว เพราะรู้อยู่ว่ากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้หากว่ามันกลายเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด เมไม่ให้เวลาตัวเองในการฟูมฟายหรือครุ่นคิดเกี่ยวกับมันมากนัก #มันเกิดขึ้นแล้วจงก้าวต่อไป แต่ถ้ามันเป็นเช่นนั้นได้ทุกครั้ง เมคงจะไม่เขียนบล็อกนี้ขึ้นมา เพราะไม่นานมานี้ เมได้ทำสิ่งผิดพลาดบางอย่างที่เสียใจ และการเขียนบล็อกนี้ ก็เป็นเหมือนการเตือนสติตัวเองและเป็นเหมือนคำขอโทษที่จะไม่มีวันส่งไปถึง
